Sociale hulp

Als humanitaire werkers hebben we een heel veelzijdige taak. We proberen steeds de nood van onze begunstigden tegemoet te komen met de middelen die we hebben.

Af en toe komen er 2ehandsspullen bij ons terecht zoals kleding en klein huishoudgerief die we uitdelen als we naar de wijken trekken of ergens op bezoek gaan.

Niets gaat verloren: Louis recycleert alle kartonnen dozen van humanitaire goederen om die aan Roma te geven die karton en papier vergaren voor verkoop. Blik en kabels worden aan arme Roma gegeven die in vuilniscontainers ijzer bijeenrapen om te verkopen om iets meer te kunnen verdienen om rond te komen.

• 

• 

• 

• 

• 

Soms zien we zo schrijnende situaties zoals bij zeer grote gezinnen waar de meeste van de familieleden op de grond slapen op wat nog amper een matras kan genoemd worden. Of waar ze met 5 kinderen in één zetel liggen. Doordat Roma dikwijls heel klein wonen en zelfs nog in één en dezelfde ruimte tezamen slapen hebben ze als enige slaapmogelijkheid een slaapzetel. ’s Avonds wordt alles aan de kant gezet en de zetel uitgetrokken en opgemaakt als bed. ’s Morgens wordt het een leefkamer, keuken, wasplaats. De meeste zetels werden 2ehands aangekocht en treffen we dikwijls in zeer slechte staat aan: doorgezeten, vlekken van etenswaren of drank, vochtplekken of ze vallen haast uit elkaar door slijtage. Een minimum aan comfort is toch noodzakelijk voor deze mensen zodat we een aantal slaapzetels voorzien hebben en matrassen.

• 

• 

• 

• 

Einde vorig jaar 2020 bezochten we een nieuw deel van een Roma wijk. We deinsden wel even terug van wat we daar zagen en de verhalen die we er hoorden over hun onmenswaardige leefomstandigheden. De meeste huisjes werden eigenhandig gebouwd en vertonen bijna allemaal een ingevallen dak. Door insijpelend water kwam er kortsluiting in de elektriciteitskast en brandde het huisje waar ze vijf jaar aan gewerkt hadden met inboedel en dak volledig af.

• 

• 

• 

Dit huisje is amper 16m², geen wc/badkamer, geen keuken, geen degelijk trap!

Droevig nieuws… het oudste meisje (19j) van 4 weeskinderen werd erg ziek, terwijl de enige broer in het buitenland verbleef. Wij bezochten de 3 zussen en kregen geen opgewekte indruk bij het zien van de lusteloosheid in haar ogen. Bij een later bezoek ging het helemaal niet goed met haar. Ze was heel erg mager en hoestte fel. We drongen aan om op consultatie bij een dokter te gaan, maar ze wilde wachten op de terugkeer van haar broer. Bij zijn thuiskomst liet hij zijn zus met spoed opnemen in het ziekenhuis. Jammer genoeg bleek het te laat te zijn. Op 10 oktober 2020, amper een week later, werd ons meegedeeld dat deze jonge vrouw was overleden aan TBC… dit nieuws viel ons heel zwaar. We hadden dit gezinnetje als het ware zo wat geadopteerd en waren erg begaan met hun wel en wee. Twee dagen later gingen we naar haar bescheiden begrafenis. Een oudste van de Roma kerk gevraagd werd om iets uit de Bijbel voor te lezen en een gebed uit te spreken. Geen kist wegens gebrek aan geld, een levenloos mensje in doeken gewikkeld ging veel te vroeg heen. We maakten ons zorgen over de 2 andere meisjes 10 en 14jaar oud. Gelukkig vernamen we van het buurtcomité dat ze zich gingen inzetten om het gezin verder te helpen.

Vreugde zit soms in een klein gebaar. Een snoepje en een ballonnetje wordt gretig als een groot geschenk door de kinderen aangenomen. Als ze Louis zien roepen ze al van ver zijn naam!